PLAN B, EVERYDAY
Every morning when I wake
Every morning when I wake
This is my life everyday this is my life everyday
Wake up in the morning notice something aint right
Coz although the sun is shinning there is no light
I open up my curtains wipe the sleep from my eyes to tired to
realise I've lost my sight
Blinded by my ignorance I prepare my self for the day, thinking this
sinking feeling will go away
As I set off on my track the little voice in my head says turn back,
but when I want to turn back it's too late
Darkness surrounds me drowning me in sorrow, coz I know today will
be no different from tomorrow
Hope is quickly fading soon I'll be too far gone for saving my soul
will go and leave my body hollow
And still in the face of adversity I search for an inner strength
try and stand firm with both fists clenched
But I can't find my heart it's like the ******* things deserted me
it used to be there this makes no sense
So I pray to a god that I'm not even sure if I believe in
To help me in my hour of need and keep me breathing
I pray to this god that created a place called Eden
A paradise to put Adam and Eve in
But I don't think he hears me speaking
I'm starting to weaken
Now I'm reaching for what's fake
Poisoning my body to escape
Suddenly I'm overwhelmed with optimism my shoulders no longer feel
the weight
Yeah life feels great but it's fake.
Chorus
Verse 2
It's fake coz I know the smile on my face is only there coz I'm too
intoxicated to care
That inside my soul I can't find no hope just a gaping whole where
it used to be there
An amendable tear
That when I'm sober hurts more than I can bare
It just aint fair
And soon I'll be back in normality
When the poison wears off and my whole bodies aching from the pain
of reality
The pain of reality starts to grab at me
Love is a fallacy and I'm staring straight at death as it tries take
another stab at me
I'm down on my knees
And I'm begging
Someone hear me please answer my questions
Why is my life just one big deep depression
Is this gods way of teaching me a lesson
Forgive me father for I have sinned
This is my confession
I do bad things and I don't know why I do them
I try to do good deeds but people see right through them
I can't get close to no one, coz they wont let me
How can I feel like a man if they don't respect me
Is that my heart?
I feel starting to sink
As the more I talk I'm starting to think
That maybe I feel this way because of the mistakes I've made and it
aint got shit to do with no one else
I can only blame myself
It's me who's bad for my health
And only I can rectify what is wrong in my life if only I tried a
little bit harder
It all comes down to a choice what would I rather
Stay how I am and watch the days get darker or forgive myself, get
on with my life
And not look back after
Μπέρτολντ Μπρεχτ - Ποιήματα
Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπουΈναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Τ' ότι έφυγε από σένα, δεν είναι απόδειξη
Ότι πολύτιμος δεν είναι. Παραδέξου το:
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Έφυγε από σένα, γιατί υπηρετούσες μια καλή υπόθεση
Κι αυτός πήγε μια τιποτένια να υπηρετήσει. Παραδέξου το, όμως:
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Εγκώμιο στη μάθηση
Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.Αυτό θέλω να τους πω
Αναρωτιέμαι: γιατί να συζητάω μαζί τους;
ψωνίζουνε τη γνώση για να την πουλήσουν.
θέλουν να μάθουνε πού υπάρχει γνώση φτηνή
που να μπορούνε ακριβά να την πουλήσουν. Γιατί
να ενδιαφερθούνε να γνωρίσουν ό,τι
ενάντια στην αγοραπωλησία μιλάει;
Θέλουνε να νικήσουν.
Στη νίκη ενάντια τίποτα δε θέλουνε να ξέρουν.
Δε Θέλουνε άλλοι να τους καταπιέζουν,
Θέλουνε να καταπιέζουνε οι ίδιοι.
Δε θέλουνε την πρόοδο.
Θέλουνε την υπεροχή.
Πειθαρχούνε σ' όποιον
τους υπόσχεται πως θα μπορούνε να διατάζουν.
Θυσιάζονται
για να μπορέσει να μείνει όρθιος ο βωμός της θυσίας.
Τι να τους πω, σκέφτηκα. Αυτό
θέλω να τους πω, αποφάσισα.Να καταπολεμάτε το πρωτόγονο
1
Λένε πολλοί ότι η εποχή είναι παλιά
αλλά εγώ πάντα ήξερα ότι είναι καινούρια
δεν ξεπετιούνται από τη γη μόνα τους
τα σπίτια που είναι ψηλά σαν τα βουνά
Τρέχουν πολλοί κάθε χρόνο στις πόλεις λες και
τους περιμένει κάτι σπουδαίο
και στις γελαστές ηπείρους.
Λένε παντού: Η μεγάλη και φοβερή θάλασσα
δεν είναι παρά λίγο νερό
Πρώτος εγώ πετώ πάνω από τον Ατλαντικό
αλλά είμαι σίγουρος ότι αύριο κιόλας
θα γελάτε με αυτή την πτήση
2
Κι όμως αυτή είναι η μάχη
ενάντίον του πρωτόγονου
και μια προσπάθεια για να γίνει
καλύτερος ο πλανήτης
όμοια με τη διαλεκτική οικονομία
που θέλει ν' αλλάξει τον κόσμο συθέμελα
αφήστε μας λοιπόν να καταπολεμήσουμε
τη φύση για να γίνουμε κι ίδιοι φυσικοί
εμείς και η μέθοδός μας
δεν ακολουθούμε ακόμη τη φύση
είμαστε ακόμη πρωτόγονοι.
Τα ατμόπλοια αντικατέστησαν τα ιστιοφόρα
που κι εκείνα είχαν αφήσει πίσω τα πλοία
με τα κουπιά.
Εγώ πετώ αφήνοντα πίσω τα ατμόπλοια
πολεμώντας ενάντια στο πρωτόγονο.
Μπορεί το αεροπλάνο μου να είναι αδύνατο και να τρέμει
και οι συσκευές μου να είναι γεμάτες ατέλειες
μα είναι καλύτερα απ' όλα όσα υπήρξαν ως τώρα,
και καθώς πετώ αγωνίζομαι ενάντια στο αεροπλάνο μου κι ενάντια
στο πρωτόγονο.
3
Πολεμώ έτσι κι ενάντια στη φύση
και ενάντια στον εαυτό μου
ό,τι κι αν είμαι και σε όσες κουταμάρες κι αν πιστεύω
όταν πετώ είμαι
αληθινός θεός
για δέκα χιλιάδες χρόνια
εκεί που σκοτινιάζουν τα νερά
φτάνοντας ως τα ουράνια
ανάμεσα στο φως και το λυκόφως
γεννιόταν ανεμπόδιστα ο θεός.
Το ίδιο πάνω από τις οροσειρές, εκεί από όπου
έρχεται ο πάγος
ρύθμιζαν τον θεό όπως ήθελαν
εκείνοι που διακατέχονταν από αμάθεια
χωρίς να μπορούν να καθοδηγούν, και όμοια
στην έρημο εμφανίζοταν εκείνος μέσα στην
ανεμοθύελλα, και στις πόλεις, τον έπλαθε η αταξία των
ανθρώπινων τάξεων που εξαιτίας της
υπάρχουν στον κόσμο
δύο κατηγορίες ανθρώπων:
οι εκμεταλλευτές και οι αμαθείς
αλλά αυτά τα καταργεί η επανάσταση.
Αν φτιάχνετε δρόμους να διασχίζουν
τις οροσειρές, θα χαθεί η αταξία.
Τα ποτάμια τη διώχνουν από την έρημο και
το φως δείχνει κενό και αμέσως την κάνει πέρα.
4
Γι' αυτό, μην αργείτε, κατατροπώστε κι εσείς
το πρωτόγονο
στον αφανισμό του Υπερπέραν και
στο διωγμό όλων των θεών όπου και αν παρουσιάζονται κάθε φορά.
Γκρεμίζεται κάτω απ' τα πιο δυνατά μικροσκόπια
οι τελιοποιημένες συσκευές το διώχνουν
από τον αέρα.
Και η κάθαρση των πόλεων
η απάρνηση της φτώχειας
το εξαφανίζουν και αφού το κυνηγούν
το ξαναστέλνουν πίσω
στην πρώτη χιλιετία.
5
Γι' αυτό επικρατεί ακόμη
στις πόλεις που βελτιώθηκαν, η αταξία
που προκύπτει από την εκμετάλλευση γνώσης και είναι
σαν θεός. Αλλά οι μηχανές και οι εργάτες
θα την πολεμήσουν.
Κι εσείς πρέπει να πάρετε μέρος
στην κατατρόπωση του πρωτόγονου.
Πότέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ
όπως εκείνο το δέιλι που σε άφησα
με κατάπιε το βαθυγάλαζο δάσος,
ψυχή μου,
που πάνω του, στα δυτικά,
κρέμονταν κιόλας
χλωμά τα άστρα.
Γέλασα αρκετά,
καρδιά μου,
γιατί συγκρούστηκα παίζοντας
με το σκυθρωπό πεπρωμένο
την ίδια ώρα
μέσα στο γαλανό δείλι του δάσους
αργοσβήναν κιόλας πίσω μου τα πρόσωπα.
Εκείνο το μοναδικό σούρουπο
όλα ήταν τόσο γλυκά
όσο δεν ήταν ποτέ ξανά να γίνουν
αλλά αυτό που μου απόμεινε είναι
μόνο πουλιά μεγάλα
που το δείλι
πετούν πεινασμένα στον
σκοτεινιασμένο ουρανό
Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε
Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε.
Απ' αυτό βγάζω το συμπέρασμα πως είσαστε εκατομμυριούχοι.
Το μέλλον σας είναι σιγουρεμένο - το βλέπετε
μπροστά σας σ' άπλετο φως. Φρόντισαν
οι γονείς σας για να μη σκοντάψουνε τα πόδια σας
σε πέτρα. Γι' αυτό τίποτα δε χρειάζεται
να μάθεις. Έτσι όπως είσαι
εσύ μπορείς να μείνεις.
Κι έτσι κι υπάρχουνε ακόμα δυσκολίες, μιας κι οι καιροί
όπως έχω ακούσει είναι ανασφαλείς,
τους ηγέτες σου έχεις, που σου λένε ακριβώς
τι έχεις να κάνεις για να πας καλά.
Έχουνε μαθητέψει πλάι σε κείνους
που ξέρουν τις αλήθειες που ισχύουνε
για όλους τους καιρούς
μα και τις συνταγές που πάντα βοηθάνε.
Μιας και για σένα γίνονται τόσο πολλά
δε χρειάζεται ούτε δαχτυλάκι να κουνήσεις.
Βέβαια, αν τα πράματα ήταν διαφορετικά
Η μάθηση θα 'τανε υποχρέωσή σου.ΕΚΓΩΜΙΟ ΣΤΟΝ .....................................
Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Ειν' εύκολος.
Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις.
Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν.
Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό.
Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα.
Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν.
Αλλά εμείς ξέρουμε:
Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος.
Δεν είναι παραφροσύνη, μα
Το τέλος της παραφροσύνης.
Δεν είναι χάος
Μα η τάξη.
Είναι το απλό
Που είναι δύσκολο να γίνει.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΕΙΠΕ..............
Έκανε να μιλήσει· κόμπιασε·
ξανάπε τα ίδια· σταμάτησε.
«Αυτό ήταν», είπε κι ακούμπησε το χέρι του στο τραπέζι.
Το χέρι του, στέρεο, καθάριο περίγραμμα,
ήταν ένα φαρδύ μυστρί. Μπορούσαμε να εμπιστευθούμε
στα λόγια που δεν είπε και στα χέρια του.
Έξω απ’ την κάμαρα κατέβαινε βουίζοντας το φως.
ΡΙΤΣΟΣ
Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Μπέμπελ και Μπουχάριν
τους στρίμωξα στο νου κουκκί - κουκκί.
Να με, λοιπόν, κατέκτησα την χάριν
να κρίνω με την διαλεκτική.
«Αχώριστος η θεωρία και η πράξη» -
συχνά σκοντάφτω στην εφαρμογή,
μα η κριτική μου πάντοτε είναι εν τάξει,
όλους κι όλα τα ελέγχει, τα εξηγεί.
Τις συγκεντρώσεις των προλεταρίων
απ’ το παράθυρο μου τις κοιτώ
ως να συγκινηθώ μέχρι δακρύων
και γράφω στίχους πλέον των 100.
Τη σκέψη αφήνω διάφανο μπαλόνι
στον άδειο ν’ ανεμίζεται ουρανό,
να βλέπω την εντύπωση που απλώνει
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει· φυτά, ζώα, ανθρώπους· στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ΄ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές· και με τ΄ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Δύσκολος, φοβερός, ατέλειωτος ανήφορος. Στήν έφοδο τούτη ο Θεός θα νικήσει, θα νικηθεί; Υπάρχει νίκη; Υπάρχει νικημός; Το σώμα μας θα σαπίσει, θα ξαναγυρίσει στο χώμα, μα Εκείνος που μια στιγμή το διαπέρασε τι θα γίνει;
Μα όλες τούτες οι έγνοιες είναι κατώτερες, κι όλες οι ελπίδες κι οι απελπισίες εξαφανίζουνται μέσα στο λιμασμένο, χωνευτό στρόβιλο του Θεού. Ο Θεός γελάει, θρηνάει, σκοτώνει, μας βάνει φωτιά και μας αφήνει μεσοστρατίς, αποκαψίδια!
Κι εγώ χαίρουμαι νιώθοντας ανάμεσα στα δυο μελίγγια μου, σαν ανοιγοσφάλιγμα ματιού, την αρχή και το τέλος του κόσμου.
Συμπυκνώνω σε μιαν αστραπόχαρη στιγμή τη σπορά, το φύτρωμα, το άνθισμα, το κάρπισμα και την εξαφάνιση του κάθε δέντρου, ζώου, ανθρώπου, άστρου και θεού.
Όλη η Γης ένας σπόρος φυτεμένος μέσα στους γύρους του μυαλού μου. Ό,τι αρίφνητα χρόνια πολεμάει μέσα στη σκοτεινή μήτρα της ύλης να ξετυλιχτεί και να καρπίσει, μέσα στο κεφάλι μου ξεσπάει σα μια μικρή βουβή αστραπή.
Αχ! την αστραπή τούτη ν΄ ατενίζουμε, να την κρατήσουμε μια στιγμή, να την οργανώσουμε σε ανθρώπινο λόγο!
Τη στιγμιαία τούτη αιωνιότητα που τα κλείνει όλα, περασμένα και μελλούμενα, να τη στερεώσουμε, μα δίχως να χαθεί όλο το γιγάντιο ερωτικό στροβίλισμα σε λεχτικήν ακινησία!
Σα μια κιβωτό η κάθε λέξη, και χορεύουμε γύρα της, με ανατριχίλα νογώντας το Θεό σα φοβερό της περιεχόμενο.
Ό,τι ζεις στην έκσταση ποτέ δε θα μπορέσεις να το στερεώσεις σε λόγο. Όμως μάχου ακατάπαυτα να το στερεώσεις σε λόγο. Πολέμα με μύθους, με παρομοίωσες, με αλληγορίες, με κοινές και σπάνιες λέξες, με κραυγές και με ρίμες να του δώσεις σάρκα, να στερεώσει!
Όμοια κάνει κι ο Θεός, ο Μέγας Εκστατικός. Μιλάει, μάχεται να μιλήσει, με θάλασσες και με φωτιές, με φτερά, με χρώματα, με κέρατα, με νύχια, με αστερισμούς και πεταλούδες, με ανθρώπους, όπως μπορεί, για να στερεώσει την έκσταση του.
Είμαι κι εγώ, σαν κάθε πράμα ζωντανό, στο κέντρο του παγκόσμιου στροβίλου. Είμαι το μάτι των τεράστιων ποταμών, κι όλα γύρα μου χορεύουν, κι ο κύκλος στενεύει ολοένα ορμητικότερος και χύνουνται ουρανός και γης στην κόκκινη καταβόθρα της καρδίας μου.
Κι ο Θεός με αντικρίζει με τρόμο κι αγάπη· άλλη ελπίδα δεν έχει· και λέει: "Τούτος ο Εκστατικός, που όλα τα γεννάει, τα χαίρεται και τα εξαφανίζει, τούτος ο Εκστατικός είναι ο Γιος μου!
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
BY ME........................
Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ, Η ΚΡΙΣΗ, Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, Η ΜΑΝΙΑ, Ο ΠΟΛΕΜΟΣ, Η ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ.......=ΖΩΗ
Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΑ ΕΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΑΤΑΙΗ ΠΡΑΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΕΓΩ ΤΟΥ Η ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΟΛΗΣΗ ΣΤΟ ΤΩΡΑ,ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΙΩΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΦΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ.ΕΚΕΙ ΕΓΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΟΤΙ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ 'ΣΥΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ' Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΕ Η ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΦΟΒΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΟΤΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΠΕΙΛΗΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ. ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΤΕ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΛΩΣΤΕ ΕΞΕΛΙΧΤΗΚΕ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΑΜΕ ΤΗΝ ΧΟΛΕΡΑ ΟΜΩΣ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΨΥΧΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΘΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ.ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΕΝΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΤΡΟΧΟΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ 'ΕΚΕΙΝΟ' ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ 'ΥΠΕΡΕΓΩ ' ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΚΟΠΟ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΓΩ. ΑΝΤΟΙΣΤΙΧΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ Η ΚΡΙΣΗ Η ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ .
Η ΜΑΝΙΟΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΕΙΣ,
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΤΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΝΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΓΩΝΙΖΕΙΤΑΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΕΠΕΡΕΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΥΠΕΡΕΓΩ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΙΝΗΤΡΑ. ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΙΚΑΝΗΣ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ ΤΑ ΠΡΩΣΩΠΙΚΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.ΤΙ ΡΟΛΟ ΤΕΛΙΚΑ ΠΑΙΖΕΙ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΔΕΝ ΕΜΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΠΟΣΟ ΑΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ ΕΙΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΑΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΑ ΕΓΩ ΜΑΣ Η ΤΟ ΟΛΟ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΕΙΝΟ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΕΓΩ ΠΟΥ ΚΟΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΝΑΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΔΩΡΟΔΩΚΗΣΕΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΩΡΑΣΗ ΤΑ ΑΨΥΧΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ..ΚΤΛ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΕΤΑΛΑΞΗΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ.ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΡΕ ΚΟΛΟΒΛΑΧΕ ΟΤΙ ΗΡΘΕΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΛΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΛΟΑΜΑΞΟ.......!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!
ΕΓΩ ΕΚΕΙΝΟ ΥΠΕΡΕΓΩ (ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ)
με λιγα λογια το ''υπερεγω ''αποτελει τα πρεπει της κοινωνιας, τους νομους ,τους κανονες , τη θρησκεια, τα μη,τα θελω αυτων που μας επηρεαζουν οπως οι γονεις.παραδειγμα βλεπεις ενα ωραιο κωλο το ''εκεινο'' θα σου πει πιαστον η και βιαστον ομως το υπερεγω θα σου πει πωωω τι κανεις εκει δεν ντρεπεσαι αυτο απαγορευται δεν πρεπει να το κανεις ζωο εισαι και θα σε γεμισει ενοχες και μετα θα ερθει το ''εγω'' ο ρυθμιστης μεταξυ των ενστικτων και των πρεπει και θα σου πει κατσε λιγο δεν γινεται ρε 'εκεινο' να τις πιασω τον κωλο το 'υπερεγω' λεει πως δεν ειναι σωστο και οτι εισαι αξεστος και πρωτογονος που μου λες να το κανω.μετα το εκεινο του λεει ρε ξενερωτε τι περιμενεις? αν δεν το κανεις και ακους τον κολομπατσο το υπερεγω τοτε μια ζωη θα υποφερεις με καταθλιψη υστεριες ,νευρωσεις ψυχοσωματικα και διαφορα αλλα.το εκεινο ειναι εσυ και τα πρωτογονα ενστικτα σου οι επιθυμιες σου οι βιολογικες αναγκες σου που δεν γνωριζουν την κυρια ηθικη και τους κανονες σε βαθμο που η ηδονη δεν εχει μετρο.το εκεινο ειναι εμφυτο και κατα φρουντ τα μωρα γενιουνται μονο με αυτο εξου και τοσο ανεμελα.στην πορεια αντικαθασταται υποτιθεται απο ενα δομημενο εγω και στην συνεχεια ερχεται αντιμετωπο με το υπερεγω.ετσι το εγω παρεμβάλλεται ανάμεσα στις ενορμήσεις του εκείνο και τις απαγορεύσεις ή προσταγές του υπερεγώ και προσπαθεί να εναρμονίσει τις συγκρούσεις με κύριο σκοπό του να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του Εκείνο αλλά πάντοτε λαμβάνοντας υπόψην την ασφάλεια του ατόμου(μην τον περασουνε και βιαστη και παει φυλακη).οπωτε θα παει διπλα στον κωλο που γουσταρει και θα το παιξει κυριως και θα του ζητησει ν βγουνε το βραδυ για ποτο(σημειωση το ποτο ειναι συμμαχος του εκεινο γιατι πολλες φορες σπαει τα πρεπει και τις ντροπες που δημιουργει το καθως πρεπει υπερεγω και μετατρεπει το εγω απο σκεπτικο και φοβισμενο σε τολμηρο και με αυτοπεποιθεση) στην συνεχεια με την κριση(κριτικη ικανοτητα και λογικη) που διαθετει και την ικανοτητα να δινει λυσης στις αντιπαραθεσεις
του εκεινο με το υπερεγω θα φερθει ευγενικα στον κωλο θα τον κερασει ποτο φαγητο καπου ρομαντικα για να τον αποπλανησει θα του πει οτι πρωτη φορα βλεπει τετοιο κωλο και οτι με τους προηγουμενους κωλους δεν ειχε νοιωσει ποτε οπως αυτην τη φορα με τον κωλο αυτο.ετσι ο κωλος αρχιζει να νοιωθει κατι παραπανω απο ενας τυχαιος η απλος κωλος και τωρα πια λογω του ιδιοφυες εγω ειναι ενας χαι κωλος ενας κωλος περιοπης και νοιωθει υποχρεος στον ευγενικο κυριο εγω που τον εκανε να νοιωσει μοναδικος .και του απανταει αυτος ο χαι κωλος ειναι για σενα γιατι εισαι αξιος κωλον περιοπης. αυτο ειναι το εγω μας το οποιο καταφερε να ευχαριστησει το εκεινο χωρις να δημιουργησει προβληματα στο ατομο(η ουσια δεν ειναι να υπηρετουμε τους νομους,αυτο που μετραει ειναι να σταματησουμε στο κοκκινο φαναρι για να ζησουμε και να συνεχισουμε να απολαμβανουμε και οχι επειδη το λενε οι νομο). το υγεες εγω πρεπει σχεδον παντα να λαμβανει εντολες απο το εκεινο αλλα απλα να τις εκτελει με γνωμονα τους κανονες της κοινωνιας μας(υπερεγω) οχι επειδη νοιαζεται για αυτους αλλα απλα και μονο για δικο του οφελως. παραδειγμα αμα βιασεις τον παραπανω κωλο ισως μετα η κοινωνια να μην σε αφησει να δεις ξανα οποιοδηποτε κωλο με αποτελεσμα να τρελαθεις διοτι αργα η γρηγορα αυτος που δεν ικανοποιει το εκεινο τρελενεται.επισης το εκεινο πολλες φορες ειναι και αυτοκαταστροφικο δεν ενδιαφερετε παρα μονο για την ηδονη με αποτελεσμα σε ατομα με αδυνατο εγω να υποκυπτει σε πειρασμους και να ξεπερνα τα ορια της ευχαριστησης,ηδονης με το μην κανει χρηση κωλου,τσιγαρου,ποτου,ηρωινη,κοκαινη,χασις,φαγητο,αμαξι,λεφτα αλλα καταχρηση με αποτελεσμα την απαθεια την συνηθεια,την υπερφορτωση την εξαντληση.η προσωπικη γνωμη ειναι οτι για ολα αυτα φταιει το καταπιεσμενο απο το υπερεγω εκεινο που συσσωρευεται και καποια στιγμη σκαει σαν βομβα και βλεπουμε τον καθε τραγοπαπα να βιαζει η να παρενοχλει μικρα παιδακια ενω το επαιζε κυριος υπερεγω και κυριος τελειως . ο κανονας του εκεινο ειναι οτι οσο το περιοριζεις η το απωθεις λογω ενοχες που σε γεμιζει το υπερεγω τοσο πιο πολυ φθειρεται το εγω και αρχιζει να χανει τον ελεγχο .τελος το εγω ειναι ο γενικος γαμαω που σαν παιδι ταυτιζεται με το εκεινο αλλα μεγαλωνοντας χρησιμοποιει την πολιτικη και τους νομους της καθως πρεπει κοινωνιας για να γαμησει παραπανω.οι κανονες και οι νομοι το εξυπνο εγω δεν τους υιοθετει ουτε τους υπακουει αλλα τους χειριζεται ετσι ωστε να ικανοποιει παραπανω το εκεινο χωρις να δημιουργει ενοχες στο εγω.δεν πηγα στρατο αλλα αν θα πηγαινα θα ηταν για να μαθω πως να τους σκοτωσω και οχι να τους υπακουσω!!!
No comments:
Post a Comment